HOME


Gastenboek
Om Ugchelse Kei 24 kB de Kei 

Om de Kei nummer: 85. Uit De Bron van woensdag 10 september 1997 - 34e jaargang nr. 15

BEGRAFENIS.
Oma Oonk-Schut is begraven. Het was een eersteklas begrafenis met drie koetsen, zes paarden en voorop de twee mannen met de bijpassende hoge hoed. Vroeger werd je altijd zo begraven; dat was geen plaatje in een krant waard en de familie was altijd in het zwart. De rouwkleur, met de daarbij behorende sombere gezichten. Door de tijd heen veranderen de dingen; voor sommigen is paars de rouwkleur. Tegenwoordig gaat het anders en dat begon al met koningin Wilhelmina. Zij wilde wit als rouwkleur en de muziek was heel plechtig. Later werd een homofiel in het roze begraven en er werd een stevige hit bij gespeeld; alles werd mogelijk. Vrolijk zingen, omdat men ervan overtuigd is, dat iemand in de hemel is opgenomen en met kleren aan, die de overledene het liefst droeg. Maar in het zwart, compleet met zwarte koetsen en "kraaien", zoals ik mij herinner van mijn opa's begrafenis, komt zó weinig voor, dat het een plaatje waard is voor de krant. Het is erg kostbaar en dat is merkwaardig, omdat vroeger iedereen zo werd begraven, arm of rijk. Alleen het aantal volgkoetsen was belangrijk; de rest moest maar zien, hoe ze de dode begeleidden.
De foto in de krant was gemaakt in onze dorpskern en dat was duidelijk zichtbaar; ten overvloede werd er nog bijverteld, dat de stoet door Ugchelen trok. Wat mij daarbij het meest opviel, is dat op een koninginnedag de optocht de andere kant uitgaat en dat dan de stoet altijd naar rechts ombuigt, om toch maar bij Ugchelens Belang uit te komen. Dat is een beetje merkwaardig, omdat Heidehof in dezelfde richting is.

Promotie voor folklore in Ugchelen. Kan het nog symbolischer? De sombere vooruitzichten van een dorp of alleen van de straat? De straat wordt gerenoveerd, dus moet het oude weg. Ook een vorm van begrafenis. Alleen gaat het om materiële zaken. De muziek klinkt anders en men is blij, dat het nieuwe ervoor in de plaats komt. Alhoewel er vreemde dingen bij de werkzaamheden vallen te bespeuren. Zoals het bord, waarop het verkeer verteld werd, dat het centrum van MAARN gestremd was. Het is nu wel haastiglijk weggehaald, maar het was toch wel lachen. En op de hoek van de Ugchelsegrensweg is een kluunplaats gemaakt. Om de leveranciers te bereiken, moet je soms halsbrekende toeren uithalen, maar om een trap op en af te klûnen, is toch niet iedereen gegeven.
Wat ook de moeite waard is om te zien, hoe zwierig de chauffeurs van Texoclean hun grote wagens langs de afrasteringen manoeuvreren, want dat is kunst! Wat ik ook een kunst vind, is de advertentie-campagne van de aanliggende winkeliers, om toch hun klanten over de barrières te laten klauteren! De meest gekke aankondigingen doen hun intrede. Ik verwacht binnenkort een advertentie in de trant van: "Uw begrafenis voeren wij nu met flinke korting uit vanwege de ongemakkelijke route!" Of: "Laat je niet nù begraven, maar wacht even op onze mooie nieuwe Ugchelseweg, dan gaat alles veel rustiger".

"Uwe Kijker"
Deze tekst wordt elke veertien dagen met toestemming overgenomen uit het Ugchelense Kerk- en Nieuwsblad
"DE BRON".



Copyright © 1996 -
Uwe Kijker / DE BRON / Gert Woutersen