Ugchelen - Om de Kei "PASEN"

	Om de Kei
Om de Kei nummer: 10. Uit De Bron van woensdag 23 maart 1994, 31^e jaargang nummer 6.

PASEN.
Met Pasen eten we een eitje extra. Dat is eigenlijk in deze moderne tijd wel een beetje gek. Hoewel het een scharreleitje moet zijn, dienen we onszelf een overdosis cholesterol toe.
Pasen wil ook een uiting tot nieuw leven zijn; maar moeten we het nieuwe leven, dat begint in de eicel dan maar in één klap vernietigen, door het op te eten?
Bij Randerode gaan de kinderen onder leiding van een heuse paashaas eieren zoeken; dat is heel leuk voor de kinderen en de eieren zijn toch al dood, want ze zijn hard gekookt.
Dat doet mij herinneren aan mijn kinderjaren, toen waren er ook eierzoek wedstrijden. Als je dan een ei gevonden had, kon je die van een ander er bij verdienen, door ze tegen elkaar te tikken. Als die van de ander dan ingedeukt werd, dan was hij van jou. Mijn broertje had toen een stenen ei en veroverde zo op een gemene manier heel wat eieren. Totdat ze er achter kwamen, welke techniek hij toepaste en toen brak de hel los. Hij heeft het daarna wel overleefd, zij het wat beschadigd aan één oor. Toen werd nog gewoon met de vuisten geknokt; als het heel ernstig was, werden de klompen uitgetrokken en sommige jongens hadden leren riemen in hun broek; daar kon je ook aardig mee van je afslaan.
Een andere manier om Pasen te vieren (ik laat het kerkelijke even buiten beschouwing) is nieuwe kleren aanschaffen. Je gaat je dan op

je paasbest vertonen. Heel fijn, om op paaszondag door het dorp te lopen, iemand tegen te komen, die dan iets zegt van: goh, nieuwe jas? Of nieuwe hoed? Dan zeg je achteloos: ja, staat-ie mij? Dan voel je je vereerd en je loopt wat rechter en denkt: een mooi dorp; de lente manifesteert zich opnieuw in de natuur en wij met onze nieuwe kleren, dat is toch een mooie combinatie.
Zo dagdromend door ons dorp lopen, dat doe ik nog wel eens en doe dan inspiratie op voor de volgende "Om de kei". Maar soms bekruipt mij bij zo'n wandeling ook wel eens een naar gevoel. Wat een rotzooi gooien de mensen soms op hun erf neer! Oude auto's, matrassen en andere niet meer te gebruiken zaken liggen opgestapeld, tezamen met ander, niet nader te definiëren afval. Soms in grote hopen, uitnodigend om ongedierte aan te trekken. Het wordt tijd, dat de gemeenschap van Ugchelen zich hier wat van aantrekt en daarover gaat klagen via de milieutelefoon. Ik ben al begonnen 22 32 12 te bellen. Zo lang er niets aan gedaan wordt, moet men het bord "Parel van Gelderland" maar verwijderen, want ik schaam me dan wel een beetje.
Met Pasen wil ik graag door een mooi dorp lopen, met nieuwe kleren aan, terwijl de kinderen eieren zoeken.
Maar Ugchelen schudt de harde realiteit in mij wakker en ik droom niet meer.

"Uwe Kijker"

Deze tekst wordt elke veertien dagen met toestemming overgenomen uit het Ugchelense Kerk- en Nieuwsblad
"DE BRON".