  |
Om
 de Kei
|
Om de Kei nummer: 92. Uit De Bron van woensdag 17 december 1997. 34e jaargang nummer 22. | |
|
|
AFSCHEID. Afscheid nemen van het oude betekent, dat we iets nieuws mogen begroeten. Een waarheid als een koe, maar er zit toch een hele levensbeschouwing achter. Ook wel, om hetgeen je achterlaat, nooit meer terugkomt. Tenminste niet in dezelfde vorm. Men zegt ook wel eens: "De geschiedenis herhaalt zich", maar daar komt dan bij, dat het nooit precies hetzelfde is. Neem bijvoorbeeld onze dorpsveldwachter, pardon, wijkagent. Gerrit is in de ons achterliggende jaren een vertrouwd figuur geworden in ons dorp. Nu neemt hij afscheid en er zal wellicht iemand anders voor in de plaats komen. Maar vertrouwen moet je verdienen en dat duurt soms heel lang..... Dus Gerrit, vanaf deze plaats: het ga je goed! Het nieuwe jaar heeft nog meer nieuwigheid voor ons in petto, al zal het misschien wel een Dorpsraad zijn, die nu weer eens iets van zich zal laten horen. Het zal niet meevallen; was het ook niet zo, dat de vorige Dorpsraad en een voor- vorige Dorpsraad het plotseling lieten afweten? Soms om heel plausibele redenen, maar hoe kan het dan, dat het bijvoorbeeld in Beekbergen wèl goed gaat? Er moet toch een aantal mensen te vinden zijn, die Ugchelen zo belangrijk vindt, dat ze hiervoor een klankbord naar de gemeente Apeldoorn toe wil vormen. Of is het misschien toch waar, dat het gemeentebestuur zo'n Dorpsraad maar een beetje laat zwemmen en als de boel dan dreigt te verzuipen, dan kan er ineens een heleboel. Het moet dan ook een beetje in hun "verkiezingsstraatje" vallen. Welke partij had ook alweer de |
dorps- en wijkraden zo hoog in het vaandel? Aan de andere kant is het natuurlijk ook van de gekke, dat je in de krant moet lezen, dat de Dorpsraad al meer dan een half jaar geen secretaris meer heeft en dat de voorzitter plotseling is vertrokken. Dan blijven er nog twee andere mensen over en waar is de rest dan gebleven? Nee, dan kunnen we beter kijken, hoe het in Ugchelen echt gaat. Daar is een "herenhuis" gebouwd met een oprijlaan, die precies midden in een lantaarnpaal uitkomt! Waar vind je dat nog tegenwoordig? De naam van het huis zal wel: "Op Naar Het Licht" gaan luiden. De bewoners kunnen in ieder geval vast gaan oefenen, om de lantaarnpaal bij het parkeren en uitrijden te ontwijken, dan krijgen ze ervaring om bij de apotheek en bij mijnheer Hubo en het Geschenkenhuis hun auto in te steken. Overigens, waarom moeten lantaarnpalen altijd aan de stoeprand staan, ik ken steden, waar de palen tegen de huizen aan staan. Deze paal stond bij de Bosrand, maar de bosrand is nu ver te zoeken. Of als er nu eens vier huizen in plaats van vijf waren neergezet, dan had het probleem met de paal zich niet voorgedaan! Ik vind dat degene, die vijf huizen op dat stukje grond heeft geprojecteerd, er maar voor moet zorgen dat de paal op een andere, betere plaats komt. Gelukkig is het maar een paal, die er verkeerd staat, stel je voor, dat het die beukenboom was geweest.... Dan hadden we daar ook afscheid van moeten nemen. Prettige feestdagen! "Uwe Kijker" |
|
Deze tekst wordt elke veertien dagen met toestemming overgenomen uit het Ugchelense Kerk- en Nieuwsblad "DE BRON".
Copyright © 1996 - Uwe Kijker / DE BRON / Gert Woutersen |