Ugchelen - Om de Kei "KEIZER"

	Om de Kei
Om de Kei nummer: 111. Uit De Bron van woensdag 4 november 1998 - 35e jaargang nr. 19

KEIZER.
Het is een gelukkige bijkomstigheid voor mij, dat er in het plaatselijke nieuws heel vaak over Ugchelen wordt geschreven. Daarin vind ik dikwijls een onderwerp voor deze rubriek. Bij de gelegenheid van het 75-jarig bestaan van "Caesarea" wordt de geschiedenis van een gebouw, dat nu niet zo erg bekend is onder de naam "De Kubus", breed uitgemeten verhaald in de krant. Met zo'n artikel kan voor de lezer een stukje historie van Ugchelen rondom de kei gaan leven. Zo wil iedereen graag weten, hoe oud het huis is, waarin men woont. Als het huis vanaf het begin van de bouw door ouders of zelfs grootouders bewoond is geweest, is dat vaak bekend. Maar als men een nieuw huis betrekt, is men meestal toch nieuwsgierig, wat er voorheen op die plek heeft gestaan. Daarom vind ik de geschiedenis van het huis "Caesarea" interessant. Als ik dan op de bijzondere naam "Caesar" van de oprichter stuit, denk ik aan de betekenis. "Keizer" is geen bijzondere naam in Nederland; "Caesar" wel. Toch zijn die woorden heel verwant aan elkaar, als je de C uitspreekt als een K, zeg je bijna hetzelfde. Dat geeft mij een geweldige kik. Plotseling zie ik voor mij dat een keizer oorspronkelijk een gewone man is geweest. Waarschijnlijk heeft een keizer recht gesproken en geregeerd vanaf een markant punt in zijn omgeving. Dat kan bijvoorbeeld een kei zijn geweest. Een kei krijgt daardoor een bijzondere dimensie in een mensenleven. Iets waarop men zich kan richten; een onwrikbaar punt uit zijn geschiedenis.

Nou ja, onwrikbaar.... Voor Albert van de Scheur natuurlijk niet en voor de Egyptenaren ook niet; die bouwden zelfs hele piramiden van keien. Maar normaal gesproken dus wel. De omgeving van de kei is van de keizer. Anders gezegd: "des keizers". Dat klopt tegenwoordig ook nog, want de "ei" wordt vaak uitgesproken als een "ie" en omgekeerd. In de Groningse taal is dat bijvoorbeeld het geval, maar hier in de buurt kun je dat ook beluisteren. Zo zijn we bij de kiezers aangeland en daarmee verschillen we niet veel van de onderdanen van de keizer. Ik hoop hiermede een beetje te hebben aangetoond, dat er in onze menselijke geschiedenis eigenlijk niet veel is veranderd. We denken van wel, maar uiteindelijk komt het allemaal weer op hetzelfde terug. Zonder mij nu op glad ijs te begeven: van as tot as, u weet wel. Op deze manier wordt de hoogheid, zoals een keizer soms wordt omschreven, teruggevoerd tot een eenvoudige steenbezitter. Het enige wat hem van de anderen onderscheidt, is zijn macht. Die macht wordt dan onder anderen tot uiting gebracht door zijn kleren. En we weten, dat in het sprookje van de kleren van de keizer alleen de kleren worden gezien, die men zegt te zien. Daarvandaan, dat alles in deze wereld heel betrekkelijk is. In ieder geval heeft mijnheer Caesar door de oprichting van een huis voor Amsterdamse bleekneusjes 75 jaar later ook nog deze min of meer filosofische rubriek opgeleverd. Waarvoor mijn hartelijke dank!

"Uwe Kijker"

Deze tekst wordt elke veertien dagen met toestemming overgenomen uit het Ugchelense Kerk- en Nieuwsblad
"DE BRON".