Ugchelen - Om de Kei "PAPIER"

	Om de Kei
Om de Kei nummer: 113. Uit De Bron van woensdag 2 december 1998 - 35e jaargang nr. 21

PAPIER.
De vorige keer ging mijn rubriek over oliebollen. Er is echter een vrijwillige onderneming, die nog gigantischer is, namelijk het oud paper ophalen. Dat is een klus voor de sterke lieden onder ons. Ik vind het al een toer om het bij de deur te zetten. Maar heeft u ze wel eens bezig gezien? Wat een pure krachtpatserij! Het is niet alleen de hele zaterdagmorgen papier optillen en versjouwen, maar ze lopen een hele mars door het dorp. Een goede training voor de muzikanten, de voetballers en de woudlopers zult u misschien zeggen, maar een opa van 42 ton is een hele bult. Opa betekent in dit geval "oud papier actie", hoe kom je erop! Dat lees ik in de vrijwilligerskrant. Als het regent en dat doet het nog wel eens de laatste tijd, wordt het papier nat en dan is het nog zwaarder. Een doos van vijf kilo weegt dan wel zes, of nog meer. Als je dan bedenkt, dat je dat minstens honderd keer doet, heb je ruim zeshonderd kilo opgetild. Om maar niet te spreken van het gevaar, dat de doos uit elkaar valt door de nattigheid. Natuurlijk zijn er ook de leuke kanten van dit bedrijf. Ik ben eens op zo'n zaterdag de straten langs gegaan, toen de oud papier ophalers nog niet in zicht waren. Daarbij krijg ik een goed beeld van onze dorpelingen. Het is beslist de moeite waard om zo een indruk te krijgen, wie er in de buurt woont. Zo van: "Kijk, op nummer 57 hebben ze een feestje gehad; de taartdoos staat er nog met daarbij een computerdoos met printer."

Ja en wie dacht dat die nieuwe mensen van nummer 44 zulke zuipschuiten waren? Daar staan twee drankdozen voor de deur. Dan zie ik een doos van een wasmiddel, in schril contrast met twee ecologische groentezakken, waar ook oud papier in is gestopt. Wat mij opvalt is, dat de dozen van het pakket van C1000 in grote aantallen langs de stoep staan. Mijn conclusie is, dat er toch heel wat van die pakketten de deur uit zijn gegaan. Dan de bananendozen, die schijnen ook erg aantrekkelijk te zijn, want die zie je ook in groten getale. Er was er zelfs één, die vier van die dozen tegelijk voor het huis had staan. Misschien iemand, die bij de Apenheul werkt? Dan zie ik een stapel niet definieerbare dozen met daarnaast een doos, waarin een fiets heeft gezeten. Verhuisdozen geven aan, dat mensen er nog niet zo lang wonen en wat hebben ze allemaal nieuw gekocht? Ik zie een stofzuigerdoos en een doos van een staande lamp. Maar de conclusie kan natuurlijk ook helemaal verkeerd zijn, als het een doos van iemand anders is, die iets nieuws heeft gekocht. Maar je kunt het zo gek niet bedenken, of het bestaat. In ieder geval kan het mij niets schelen, wat de vrijwilligers denken, als ze mijn dozen met oud papier oprapen. Want het gaat erom, dat ik het kwijt raak, tenslotte. Zeker na Sinterklaas.

"Uwe Kijker"

Deze tekst wordt elke veertien dagen met toestemming overgenomen uit het Ugchelense Kerk- en Nieuwsblad
"DE BRON".