Ugchelen - Om de Kei "KAARTEN"

	Om de Kei
Om de Kei nummer: 160. Uit De Bron van woensdag 31 januari 2001, 38^e jaargang nummer 2.

KAARTEN.
Het is gemeengoed geworden. Kijken op internet en zien, wat er te doen is in de schouwburg of wat er te koop is. Zelfs de krant is via internet te lezen. Als men geëmigreerd is naar Friesland, of naar Nieuw-Zeeland, kan men bijvoorbeeld nog steeds via internet lezen, hoe het in Apeldoorn gaat en soms, wat er in Ugchelen is gebeurd. Dus de trouwe vakantieganger, die bij goed weer onze contreien onveilig maakt, kan in de winter thuis vanachter zijn computer even zien, hoe het in Ugchelen is gesteld. Hij of zij kan onder de illustere naam van "come.to/ugchelen" alle bijzonderheden van Ugchelen opzoeken. Dat is mooi; zult u misschien denken, want zelfs de nieuwste "Om de Kei" hoeft hem dan niet te ontberen.
Maar... de ongeletterde internetter, ik bedoel iemand die niet mee doet aan dat moderne internetgedoe, is toch mooi in de kou blijven staan. Daar kwam ik achter, toen ik onlangs vrienden uit het buitenland op bezoek kreeg. Zij wilden op een ouderwetse manier, dus niet per e-mail, een ansichtkaartje versturen naar hun vrienden en bekenden. Zij hadden er best de anderhalve gulden voor over, die de kaart inclusief portokosten per stuk zou gaan bedragen. Ik kon ze niet overtuigen om het op de nieuwe manier, met een computer, te gaan doen. "Nee, we hebben daaraan met de jaarwisseling ook niet gedaan en toch hebben we wel bijna honderd nieuwjaarswenskaarten aan de muur prijken", was hun reactie.
Vooruit dan maar, op naar de mij bekende ansichtkaarten verkoopadressen. Die zijn er genoeg en ja, we

vonden een kaart met "Groeten uit Ugchelen". Ik wist mij echter te herinneren, dat ik precies zo'n zelfde kaart met hetzelfde plaatje in een Beekbergense winkel had gezien, echter met "Groeten uit Beekbergen" erop vermeld. Navraag leerde ons, dat de ansichtkaarten, die wij bedoelden, niet meer werden gemaakt. Die verouderen na een poosje en het was dus niet meer rendabel om die op voorraad te houden. Hetgeen betekent, dat men in deze moderne tijd geen foto meer van zijn vakantieadres kan versturen met de bedoeling van: "Zo ziet het er in ons vakantieplaatsje uit en kijk, in deze straat hebben we gefietst." Nee, je moet een digitale camera hebben en het geschoten plaatje via een computershop, of weet ik veel wat voor soort winkel, laten opmaken, om het naar je vrienden te kunnen sturen. Of het laten afdrukken en dan over de gekochte zwarte ansichtkaart van "Ugchelen bij nacht" plakken.
Zover is het dus gekomen met de behandeling van de ouderwetse toerist, die zich nog steeds in het Ugchelense durft te begeven. Een echte ansichtkaart van bijvoorbeeld de kerk, zoals die op de nieuwe historische kalender is te vinden op "maart 2001" met "Groet uit Ugchelen" is er niet meer. Terwijl het volgens mij met alle nieuwe, hedendaagse uitvindingen op dit gebied, toch niet zo moeilijk moet zijn om mooie gekleurde kaarten te maken van de kerk mèt toren èn uitbouw èn "Groeten uit Ugchelen" er op gedrukt.

"Uwe Kijker"

Deze tekst wordt elke veertien dagen met toestemming overgenomen uit het Ugchelense Kerk- en Nieuwsblad
"DE BRON".