Ugchelen - Om de Kei "LEUK"

	Om de Kei
Om de Kei nummer: 12. Uit De Bron van woensdag 20 april 1994, 31^e jaargang nummer 8.

LEUK.
Het is bekend, dat het een komiek soms zwaar valt om zijn werk te doen. In de perioden, waarbij hem iets droevigs overkomt, wordt er toch van hem verwacht, dat hij het op het toneel leuk doet, want dat is zijn beroep.
Nu heb ik als taak op mij genomen, elke 14 dagen een tamelijk opbeurend stukje in "De Bron" te doen verschijnen, waarvan de verwachting is, dat het ook nog "leuk" is.
In het begin dacht ik, ik loop Ugchelen zo'n beetje in het rond en dan zie ik wel wat en aan mijn oren mankeert gelukkig ook niets, dus dan hoor ik wel het één en ander. Maar wat gebeurt er, het regent al maanden en ik loop eigenlijk alleen maar buiten om de meest noodzakelijke boodschappen te doen. Naar de groenteman, de (Keur-)slager of de kruidenier (wat een ouderwets woord; daar moeten we eigenlijk supermarkt-man tegen zeggen).
Wat ik hiermee maar zeggen wil, het wordt tijd dat de zon de boel eens komt opvrolijken. Dat de voorjaarsbloemen uit hun schulp kruipen, geeft de burger wel moed. Maar achter glas naar de tulpen en de hyacinthen kijken, gaat op den duur vervelen.
Totdat ik een keertje met de auto ga. Ik moest er met de auto op uit, zoals dat heet en dacht, als ik dan terugkom in Ugchelen, dan neem ik gelijk de hele boel voor een aantal dagen mee, want het hoosde op dat moment van de lucht.
Daar kreeg ik toch even met een Ugchelens probleem te maken!
Vroeger, of het nu regende of niet, was het lópen naar school, want van

de regen smolt je niet, zei mijn moeder. Er was bijna geen doorkomen aan; alle dames en heren worden tegenwoordig met de auto bij school afgeleverd, zo leek het. Ook bussen reden rond om kinderen naar school te brengen. Toen dacht ik, waarom niet een zogenaamde schoolbus bedacht, die door het dorp heen slingert en zo alle kinderen, die verder dan 750 meter van school wonen, in één keer af te leveren?
De ouderen moeten ook 750 meter naar de dichtstbijzijnde bushalte kunnen lopen, dus waarom de jeugd niet? Maar dat zal wel een te simpele gedachte zijn.
Dat was nèt zo simpel gedacht, als het idee om bij terugkomst aan het einde van de dag met de auto boodschappen te gaan doen. Want dat had kennelijk iedereen in Ugchelen bedacht. Na enige tijd heb ik warempel een plaatsje gevonden, waar ik niet te ver uit de buurt de auto kon parkeren. Dat was wel, nadat er tot twee keer toe iemand sneller op een plaats was geflitst, waar ik dacht te kunnen gaan staan.
Na het opbergen van de buit in de stromende regen proberen weg te rijden, was ook geen sinecure. Op het deukje achter na, was toch alles volgens plan gelukt, maar daar waag ik me echt geen tweede keer aan.
De simpelste oplossing voor mijn probleem is, dat het leuk zou zijn, als het ophield met regenen. Of anders, de boodschappen laten bezorgen. Het is wèl fijn, dat die mogelijkheid er is, maar niet zó leuk.

"Uwe Kijker"

Deze tekst wordt elke veertien dagen met toestemming overgenomen uit het Ugchelense Kerk- en Nieuwsblad
"DE BRON".