  |
Om
 de Kei
|
Om de Kei nummer: 23. Uit De Bron van woensdag 2 november 1994, 31e jaargang nummer 19. | |
|
|
NOGMAALS KLEIN. De vorige keer vond een kritisch lezer, dat ik mij nogal negatief had uitgelaten over een verenigd Europa. Ik probeerde hem uit te leggen, dat dit niet in mijn bedoeling lag. Bij een verenigd Europa wordt er volgens mij naar gestreefd, de grenzen te slechten. Met de daaraan verbonden gedachte, dat er dan geen (gewapende) strijd meer geleverd kan worden over het grondgebied, waar men het voor het zeggen heeft. Je kunt beter met elkaar praten, dan op elkaar schieten. Zo komt het bij mij extra onbegrijpelijk over, dat er bijvoorbeeld in Noord-Ierland strijd geleverd wordt over het feit, of men nu bij Groot-Brittannië hoort, of bij Ierland. Zoiets hoort toch niet thuis in een verenigd Europa? Terzelfder tijd lees ik dan ook, dat Amsterdam overgaat om Groot-Mokum te verdelen in wijk- deelraden, waarbij men dus grenzen gaat instellen over kleinere gebieden. Nu stel ik niet, dat het verkeerd is zulks te doen, maar het geeft wel aan, dat grotere gemeenschappen moeilijker te besturen zijn. Dezelfde beweging is in de gemeente Apeldoorn zichtbaar; de macht wordt in het kader van meer medezeggenschap naar de wijk gebracht. Deze spreiding geeft wel consequenties: het wijkbeheer moet gedragen worden door de gemeenschap, waar men woont. Hier wringt bij mij de schoen; hoe wil je zoiets in Ugchelen tot stand brengen? Laten we hopen, dat de nieuwe commissie voor dorpsbelangen van Ugchelen daar wat in kan betekenen. |
Naar mijn mening worden de vertegenwoordigers van de wijken te veel bezig gehouden met beslissingen, die het gemeentebestuur voor zich uit weet te schuiven. Als deze mensen uiteindelijk dan iets beslissen, zal dezelfde gemeenteraad er wel voor zorgen, dat er vervolgens niets mee gedaan wordt. Zo las ik niet lang geleden bijvoorbeeld, dat er in de Doornenburg nog steeds een huis wordt gedoogd door de gemeente, terwijl dezelfde gemeente er door de Raad van State al telkenmale op is geattendeerd, dat het zó niet mag! En hoeveel mensen in Ugchelen zullen er zijn, die wel eens een brief naar de gemeente hebben gestuurd, maar waar ze nog nooit een fatsoenlijk antwoord op hebben gehad... Welnu, in dit licht bezien, kan ik mij voorstellen, dat het bestuur van een grote stad als het ware weggroeit van de gewone burger. Toch lijkt het mij geen goede oplossing, om de stad in stukken te hakken en dan nieuwe grenzen te creëren, om het bestuur zogenaamd dichter bij de bevolking te brengen. Dan krijg je volgens mij "oorlog" tussen de buurten. Dàt heb ik geprobeerd duidelijk te maken. Daar komt nog bij, dat het niet meevalt om op elk niveau "goede bestuurders", dus mensen, waar men vertrouwen in heeft, te vinden. Er wordt veel, misschien wel te veel, verlangd van een goede bestuurder; óók in Ugchelen! "Uwe Kijker" |
|
Deze tekst wordt elke veertien dagen met toestemming overgenomen uit het Ugchelense Kerk- en Nieuwsblad "DE BRON".
Copyright © 1996 - Uwe Kijker / DE BRON / Gert Woutersen |