  |
Om
 de Kei
|
Om de Kei nummer: 41. Uit De Bron van woensdag 6 september 1995, 32e jaargang nummer 15. | |
|
|
TOER. Sommige mensen vinden het leuk, om een heel eind met een auto te rijden en in een ver land, waar je de mensen niet of nauwelijks kunt verstaan, aan het strand in de zon te gaan liggen. Ze noemen dat dan vakantie vieren. Zó bruin terugkomen, dat iedereen aan je vraagt: waar zijn jullie geweest?; jullie zien zo bruin. Deze zomer zal dat minder opvallen, want nu kon je bruin in je tuin worden. Ik weet nog, dat het vorig jaar ook zo is geweest, alleen toen was het sneller afgelopen. Maar nog even doorgaan over vakantie, hoe heeft u het deze keer gehad? Na een vakantie heeft men meestal veel te verhalen; verre reizen en belevenissen in een periode, waarin men tamelijk intensief met anderen omgaat. Al gaat men niet ver, dan nog is vakantie een hoog goed. Weg van de dagelijkse beslommeringen, zoals brood inpakken, op tijd en uitgeslapen op je werk verschijnen. Ieder houdt dan vakantie op zijn eigen wijze. Zelfs zo verschillend, dat er op de televisie vaak hele programma's aan zijn gewijd. Als men dan redelijk gezond weer thuiskomt, tenminste zo vergaat het mij, dan denk ik: hè, toch weer fijn! Doorschuifelen van alle kranten en overige stapels drukwerk en kijken bij de familieberichten. Als Uwe Kijker heb ik natuurlijk speciale belangstelling voor het nieuws over Ugchelen en dan blijkt het, dat Ugchelen aardig in het regionale nieuws heeft gescoord. Vooral het artikel van de heren Essenstam en Kwappenberg over het maken van een koetsje |
voor gehandicapten sprak mij erg aan. Jammer, dat het koetsje niet in Ugchelen blijft; dat had ook nòg leuker geweest. Maar ja, je kunt niet alles hebben. De niet-gehandicapten moeten verder weg naar de bushalte lopen; er gaat straks elk halfuur een (lege?) bus naar het station. Al die mensen, die naar Zevenhuizen willen, kunnen blijven zitten. Zonder omweg, volgens de busmensen, maar die omweg loop je dan toch immers? Nieuws genoeg, of is het allemaal komkommernieuws? Dan is het ook nog wel eens leuk, om onbekende Ugchelenaren voor het voetlicht te krijgen. Over Bas Aartsen, die een miljoen kilometers op zijn teller had staan. Ik heb dat even snel nagerekend en de uitslag is dat hij 15 jaar lang elk jaar gemiddeld bijna 67000 kilometer in zijn truck rijdt! Ik hoor mensen verzuchten: dat is een hele toer! Ik weet het niet; het is ongeveer 335 kilometer per werkdag en ik ken mensen, die in hun vakantie veel meer per dag rijden met hun (-soms héél erg volgepakt-) vervoermiddel. Waarbij dan de kinderen ook nog een plaatsje moeten hebben. Die kinderen vragen bijvoorbeeld na het passeren van Beekbergen: "Zijn we er nog niet?" Maar het is goed, dat we niet alles vooruit weten, anders was ons leven toch geen verrassing? Dan was het maar flink saai in Ugchelen. Dan hoefden we geen kranten meer door te schuifelen, na de vakantie, want dan wisten we alles al. "Uwe Kijker" |
|
Deze tekst wordt elke veertien dagen met toestemming overgenomen uit het Ugchelense Kerk- en Nieuwsblad "DE BRON".
Copyright © 1996 - Uwe Kijker / DE BRON / Gert Woutersen |