HOME


Gastenboek
Om Ugchelse Kei de Kei 

Om de Kei nummer: 45. Uit De Bron van woensdag 1 november 1995, 32e jaargang nummer 19.

Vorige Index Volgende
HEERLIJKHEID.
Ugchelen is zich aan het opmaken voor de winter. Het zijn, met een variatie op een bepaalde advertentie van een bekende firma, de schitterende kleuren van de herfst in Ugchelen. Deze tijd geeft mij het heerlijke gevoel, dat de natuur bezig is, alles af te maken, waar ze mee is begonnen. De kleuren zijn die kleuren, welke er nog over blijven, als je bijna alles gehad hebt. De bomen dragen de vruchten, waar ze het hele jaar aan gewerkt hebben. Als ik dan omhoog kijk en nèt niet meer die eikel kan ontwijken, die het kennelijk op mijn voorhoofd heeft gemunt, heb ik een heerlijk gevoel. Ondanks de pijn en de schrik van de vallende eikel. Het is af; compleet met bult(je) op mijn hoofd.
Ik bezie het huis waar ik woon en de buurt er omheen. Als ik dan 's avonds op mijn gemak de krant ter hand neem, of het nieuws op de televisie waarneem, denk ik vaak, wat een ellende in de wereld; ik heb het dan toch maar goed. Ik mag dan wel eens op de gemeente mopperen of brommen naar de rest van Nederland en de wereld, maar ik zit veilig; heb goed gegeten, loop er tamelijk fatsoenlijk bij en heb het niet koud. M'n liefje, wat wil je nog meer?
Dan glijden mijn gedachten weg van de verkeersongelukken, van de aardbevingsrampen, van de slachtoffers in Bosnië en van de politieke onmenselijkheden, waarover steeds een groepje mensen schrijft naar de plaatselijke overheden. Misschien is 't wel typisch voor een mens en waarom zal ik een uitzondering zijn, deze mens denkt dan: "Waarom is het bord Ugchelen verdwenen, dat

daar aan het begin van de Ugchelsegrensweg heeft gehangen?" Raar, hè? Daar betrap ik mij ook op, wanneer ik schrijf voor deze kolom. Met een beetje schroom meld ik dan de futiliteiten uit Ugchelen in verhouding van onze gemeenschap tot het wereldnieuws.
Daar staat tegenover, dat deze rubriek een mooie gelegenheid is om die zaken te vermelden, welke beslist geen wereldnieuws zijn, maar die sommige mensen wel belangrijk vinden. Zo is het dus geen wereldnieuws, maar ik vind het wel de moeite waard eens te melden, hoe mooi de modderpoel tussen de Bouwhofschool en de St. Eloyschool is opgeruimd. Een hele tijd heeft daar wat staan te pompen, nu is dat weg en de grond is geëgaliseerd. Schitterend, hulde aan de gemeente, die dat voor elkaar heeft gekregen. Nu zult u misschien hier een addertje onder het gras vermoeden, maar het gras is er nog niet, dat komt wellicht nog. Goed gedaan, jochie(s)!
En als er tenslotte een ongeluk gebeurt in ons centrum(pje), dan is het geen wereldnieuws, maar toch wel héél ingrijpend in de levensloop van het betrokken slachtoffer. Die gebeurtenis kan zodanig zijn, dat de wereld voor hem of haar in één klap is ingestort.
Dan is het toch de moeite waard, dat Uwe Kijker in deze rubriek meldt, dat er nog steeds niets is gedaan aan de renovering van de Ugchelseweg. In de hoop, dat het nog eens verder komt dan deze uitgave van De Bron.
Opdat mijn heerlijke gevoel zich uitbreide.

"Uwe Kijker"
Deze tekst wordt elke veertien dagen met toestemming overgenomen uit het Ugchelense Kerk- en Nieuwsblad
"DE BRON".

Vorige Index Volgende

Copyright © 1996 -
Uwe Kijker / DE BRON / Gert Woutersen