  |
Om
 de Kei
|
Om de Kei nummer: 46. Uit De Bron van woensdag 15 november 1995, 32e jaargang nummer 20. | |
|
|
EIGENAARDIG. Als rechtgeaarde Ugchelenaar kom ik af en toe wel eens in Randerode. Al is het alleen maar even om één of andere dorpsgenoot met een bezoekje te verblijden. Je kan er vrijwel ten allen tijde terecht. Zo was het een keer, dat ik er een beetje vroeg was en mijn te bezoeken bewoner "was nog niet klaar". Of ik maar even wilde wachten. Zo zat ik onder het genot van een bakje koffie de werkzaamheden van de verpleging en alles wat daar omheen gebeurde, te observeren. Wat mij toen opviel, was de blijheid van de bewoners, die daar toch niet onder al te rooskleurige omstandigheden verblijven. Ik knikte iedereen, die langs strompelde en op één of andere manier mij passeerde, vriendelijk toe en met een opgeruimde stem liet ik mijn "goede morgens" luid klinken. Daar naderde mij een mijnheer in een rolstoel, die zich met moeite met één hand voort rolde. Hij had een ingenieus apparaat onder zijn pols geklemd en toen hij mij ontwaarde ontwikkelde zich een brede grijns op zijn gezicht. Vlak voor mij stopte hij en typte even iets in het apparaat. Even ongeholpen als onbeholpen draaide hij het apparaat onder zijn pols weg, zodanig, dat ik de andere kant ervan kon zien. 't Was een schermpje, met een tekst erop: "Busje komt zo!". Toen draaide hij zijn rolstoel weg; de woonkamer in. Dat noem ik nu humor. Het is misschien eigenaardig, maar als er in ons dorp nu eens iets is, waaraan ik mij erger, dan denk ik aan het voorval met die mijnheer en dan kan ik er weer wat beter tegen. Zo is het alweer een poosje geleden, dat er in deze rubriek iets gemeld |
is over de bouw van een zorgcentrum bij de Ugchelsegrensweg. Het is volgens mij weer eens nodig om hierover aan de bel te trekken. Vergeet niet, dat verschillende bewoners uit de buurtschap van de Dokter Piekemalaan en de Zuster Klijnstralaan wisten te vertellen, dat de bouw van een zorgcentrum een aanvang zou nemen. Nu kijk ik elke week trouw in de gemeentelijke rubrieken van bestemmingsplannen en verleende bouwvergunningen, maar niks niet, nooit niet. Of heb ik wat gemist? Zo te zien, ligt het grasveldje er nog onaangeroerd bij. Het is natuurlijk een kwestie van geld. Als ik het nu voor het zeggen had, (en gelukkig voor u is dat niet het geval) dan zou ik zeggen, gemeente begin maar vast, en de betaling komt later wel. Net zoals ze dat soms doen met de aanschaf van een nieuwe auto. Daar neemt de verkoper ook een bepaald risico, maar hij heeft wèl weer een auto verkocht. Een klein ergernisje (af en toe) heb ik ook, wanneer de wind het geluid van de A1 mijn kamer inwaait. Alleen bij een noordoostelijke wind word ik dan midden in de nacht wakker van de stilte. Ik schrik dan, omdat ik dan denk, dat ik opeens gehoorgestoord ben geworden. Ze zouden toch in 1995 beginnen? Dan mogen ze wel opschieten. Enfin, ik kan dus bij een noordoostelijke wind vast wennen, hoe het straks altijd zal klinken. Ik heb in Duitsland overigens een snelheidsbeperking tot 80 Km op de autobaan gezien met een vermelding van "in verband met verkeerslawaai". Kunnen we dit als idee kwijt aan Rijkswaterstaat? Wordt Ugchelen nòg eigen-aardiger. "Uwe Kijker" |
|
Deze tekst wordt elke veertien dagen met toestemming overgenomen uit het Ugchelense Kerk- en Nieuwsblad "DE BRON".
Copyright © 1996 - Uwe Kijker / DE BRON / Gert Woutersen |