Ugchelen - Om de Kei "ROUTE"

	Om de Kei
Om de Kei nummer: 58. Uit De Bron van woensdag 22 mei 1996, 33^e jaargang nummer 10.

ROUTE.
Er wordt heel wat bedacht, om mensen in beweging te krijgen. Zoals een vierdaagse. Twee zijn hier erg bekend, die van Apeldoorn en de wandelvierdaagse van Nijmegen. Maar er zijn nog meer vierdaagse evenementen; de avondvierdaagse en in Ugchelen de rijwielvierdaagse. Toch begrijp ik niet hoe dat tot stand komt. Er moet iets zijn, waardoor de mensen eerder in beweging komen, dan dat ieder op eigen houtje op weg gaat. Wat is er op tegen, om individueel een fietsroute of een wandelroute te volgen, op een tijdstip, dat het jou het beste uitkomt? Nee, er moet massaal volgens een van tevoren vastgestelde route en binnen een bepaalde tijd een parcours worden afgelegd. De beloning van de vrijwillige uitputting is dan een kruisje of een lintje, wat je al bij aanvang zelf hebt betaald. Of je "het haalt" of niet.
Bij het volgen van een route, zoals vermeld in de nieuw uitgegeven "Wegwijzer voor Ugchelen", waarbij ik echt geen mens tegenkwam, bedacht ik dat allemaal. Ik kwam geen mens tegen, maar wel een kat. Ik dacht, wat doet die hier nu. Het leek me helemaal geen verwilderde kat; hij (of zij) zag er verzorgd uit. Misschien doen verwilderde katten dat ook, maar in ieder geval, hij liep daar ook. Of eigenlijk kruiste hij mijn weg. Hij volgde een andere route. Ik wilde er achteraan, maar daar heb je het weer, dat is weer de mens, die gezelschap zoekt. De kat vond het echter helemaal niet leuk dat ik met hem meeliep, dus hup, de bramenstruiken in en weg was hij. Zo'n nare kat toch, hij kon mij toch wel even begeleiden? Nu was ik van mijn voorgeschreven wandelroute

afgeweken en moest ik mij oriënteren, hoe ik mijn weg moest vervolgen. Er was niemand om dat even te vragen. Kennelijk was hier al eerder iemand geweest, want ik vond een bordje, tegen een boom gespijkerd. Het was erg verweerd, maar toch stonden er duidelijk zichtbaar enige letters. Er was met een viltstift iets opgeschreven: "pietje". Omdat pietje niet met een hoofdletter was geschreven, dacht ik aan het vogeltje, dat hier kennelijk met veel verdriet was begraven. In een sigarendoosje misschien, omdat het volgens papa milieuvriendelijk moest geschieden en hij had nog een sigarendoosje, waarin hij speldjes had gespaard. Daar deed hij toch niets meer mee en het vogeltje paste er precies in. Deze overpeinzing heb ik natuurlijk niet zomaar neergeschreven; waar het mij hierom gaat is, dat er in Ugchelen geen monumentenroute is. Want behalve de kei kent Ugchelen een heleboel monumenten.
Achter een naam op een gevel gaat vaak een heel verhaal schuil en wie kent ze niet: "EMMA", "GERDA" of "Rens". Dat verhaal maakt die plaat waardevol. Zo waardevol, dat het huis, waar die plaat opzit, ook monumentaal wordt. Als nu iedereen, die in een huis woont, waar een bepaalde karakteristieke naam, een symbool of een jaartal op de gevel zit, het verhaal wat hierachter steekt eens opschrijft en dat opstuurt naar onze dorpsarchivaris Hans Boon. Dan kan hij naar aanleiding hiervan in Ugchelen onze eigen monumentenroute samenstellen, die dan in de "Wegwijzer" vermeld kan worden.

"Uwe Kijker"

Deze tekst wordt elke veertien dagen met toestemming overgenomen uit het Ugchelense Kerk- en Nieuwsblad
"DE BRON".