Ugchelen - Om de Kei "VEILIGHEID"

	Om de Kei
Om de Kei nummer: 59. Uit De Bron van woensdag 5 juni 1996, 33^e jaargang nummer 11.

VEILIGHEID.
Het was maar een klein berichtje in de krant, maar het heeft mij erg aangesproken. Het ging om het feit, dat ergens diverse metalen werden gesmolten. Zonder vergunning mag dat niet; dat is ter bescherming van de mens en zijn omgeving. Het is voor de veiligheid.
Nu mag er wel meer niet, wat toch gedaan wordt. Bij voorbeeld op het trottoir fietsen. Dat zie ik namelijk vaak in ons winkelcentrum(-pje). Er helpt geen lieve Gerrit aan; het mag niet, de mensen weten het en doen het toch. Het verschil? Wie het weet, mag het zeggen. Normvervaging, waar we genoegen mee nemen. Alleen als je iemand van de sokken fietst en die komt ongelukkig ten val, ja, dan is er een risico, dat er proces-verbaal wordt opgemaakt. Maar erg groot is die kans niet. De mensen, die er lopen, zijn er op bedacht. Het wordt alleen niet veiliger op straat. De kans groeit, dat men op een onverwacht moment toch slachtoffer wordt.
Vroeger was dit helemaal niet aan de orde. Toen waren er heel wat kleine bedrijfjes in Ugchelen en omstreken, die van slopen en demonteren bestonden. Koperdraad, toen gebruikt bij de montage van lichtleidingen, was omwikkeld met een soort canvas, dat met asbest gemengd, die leidingen behoedden voor kortsluiting. Als het omhulsel oud werd, ging het brokkelen en was het niet goed meer en moest het worden vervangen. De oude draden gingen naar een sloper (die ook in Ugchelen was) en die verbrandde het en het overgebleven koperdraad was weer goed voor nieuwe draad.
Het verbranden van rommel door inwoners van Ugchelen

was toen de normaalste zaak, want als je het afval naar de stort moest brengen, moest je dat betalen. Wat inhield, dat het branden van draad en het terugwinnen van metaal heel gewoon was. Niemand maakte bezwaar, of het moest zo zijn dat de walm en de rook van de buurman op je schone wasgoed terecht kwamen. Daar paste de buurman wel voor op, dat het niet gebeurde, want dan kwam de dorpsagent en dan zwaaide er wat....
Tegenwoordig kan dat allemaal niet meer en dat is maar goed ook. Wij hebben in onze moderne tijd nieuwe normen en waarden gesteld. Ook om onszelf en ons milieu te beschermen. Toch vind ik het dan sneu, wanneer ik in zo'n krantenberichtje lees, dat bij de bewuste milieuwetovertreder het teruggewonnen lood in beslag wordt genomen. Dan te bedenken, dat hij wel een vergunning had aangevraagd, maar dat de procedure nog niet rond was. Let wel, ik probeer het helemaal niet goed te praten, maar ik vind zo'n berichtje zielig en beschouw de dader dan min of meer als slachtoffer.
Ik weet natuurlijk ook wel, dat wij nu zitten opgescheept met de restanten van vroegere bedrijfjes in Ugchelen, die allerlei werkzaamheden verrichtten, die tegenwoordig niemand meer in zijn hoofd zou halen. Zoals het verwijderen van remmen van asbest en het in de grond laten lopen van olie en andere vloeistoffen. Ik vind het dan ook prima, dat erop wordt toegezien wordt, opdat het niet meer gebeure.
Maar toch hoop ik, dat u mij heeft kunnen volgen.

"Uwe Kijker"

Deze tekst wordt elke veertien dagen met toestemming overgenomen uit het Ugchelense Kerk- en Nieuwsblad
"DE BRON".