HOME


Gastenboek
Om Ugchelse Kei de Kei 

Om de Kei nummer: 60. Uit De Bron van woensdag 19 juni 1996, 33e jaargang nummer 12.

Vorige Index Volgende
INGEBROKEN.
Er is ingebroken in het kerkelijk centrum. Een klein nietszeggend berichtje, waar men gemakkelijk overheen leest. Alleen omdat er Ugchelen bij stond, heb ik het wat nader gelezen. Men leest regelmatig over inbraken; ook in Ugchelen. Dat is heel vervelend, want men verwacht dat niet in ons vredige dorp. Maar toch gebeurt het, meer dan eens, lees de krant er maar op na. De bedrijven op het gebied van beveiligingen willen ons laten geloven, dat zij ons met allerlei slimme trucjes kunnen helpen, zodat de inbrekers geen schijn van kans hebben. Maar de inbrekers, de vroegere dieven, worden steeds brutaler en gemener.
De vorige keer heb ik het gehad over veiligheid. Welnu, de veiligheid op straat is natuurlijk erg belangrijk, maar met de veiligheid in huis is het ook mis, als er wordt ingebroken. Via uw eigen telefoonnummer kan dan een (duur!) 06-nummer worden gebeld en een beetje handige moderne dief schijnt het klaar te spelen om uw belastingopgave uit uw computer te stelen. Via internet, of hoe al die moderne dingen mogen heten, moet u niet denken, dat die gegevens van u veilig zijn opgeborgen.
Als er bij u wordt ingebroken, is het niet alleen maar een naar voorval, dat ze spullen bij u hebben weggehaald, maar bijkomend is ook het gevoel, dat een onbekende rondgesnuffeld heeft. Zonder dat het bekend is, waar ze precies aan hebben gezeten. Ik kan me de tijd heugen, dat men niet altijd de fiets op slot hoefde te doen. Of halverwege op weg naar

een verjaardagsfeestje moest terugkeren, om te zien of de achterdeur wel op slot was gedaan. Dat was ook de tijd, dat men zonder bezwaar op welk tijdstip dan ook, een kerk binnen kon komen. Het kwam natuurlijk vroeger wel voor, dat er een offerblok geleegd werd door een onbekende onverlaat. Tegenwoordig zit de kerkdeur echter op slot en een offerblok wordt meteen na de dienst legaal geleegd. Toch schijnt het voor ingewijden, want hoe kom je er anders op, aantrekkelijk te zijn, om de voordeur van het kerkelijk centrum te forceren. Wat hebben ze daaraan, anders dan iets te halen, wat ze al van tevoren hebben bedacht. Het blijkt, dat er niets meer veilig is. Als de inbrekers weten, dat er antieke voorwerpen te halen zijn op een bepaald moment, dan doen ze dat. Soms op bestelling. Daarbij moet ik bedenken, wat er door andere duistere personen nog meer te halen zou zijn in een kerkgebouw, behalve geluidsapparatuur, geld of enige antieke voorwerpen.
In deze moderne tijd hebben sommige misdadigers ook voldoende aan een computerbestand. Daarmee kunnen allerlei zaken herleid worden en worden nagegaan. Daar kan men de wildste fantasieën op los laten: wie wel en wie niet op een bepaald tijdstip thuis is. De notities van de scriba en de dominee vallen dan in verkeerde handen. Zo is er niets meer veilig; zelfs niet in het vanouds bekende toevluchtsoord van de opgejaagde mens: de kerk.

"Uwe Kijker"
Deze tekst wordt elke veertien dagen met toestemming overgenomen uit het Ugchelense Kerk- en Nieuwsblad
"DE BRON".

Vorige Index Volgende

Copyright © 1996 -
Uwe Kijker / DE BRON / Gert Woutersen