  |
Om
 de Kei
|
Om de Kei nummer: 67. Uit De Bron van woensdag 6 november 1996, 33e jaargang nummer 19. | |
|
|
STILTE. Sommige mensen vinden van niet, maar ik vind het stil geworden in ons dorp. Was dit eerst alleen maar met de noordenwind; nu is "het" er aldoor. De stilte. Wat ik erg opvallend vind, is het storende geluid van de trein. Voorheen immers waren de twee daverende treinen elk half uur nauwelijks hoorbaar. Nu word ik opgeschrikt, wanneer de dagelijkse dienstregeling van Nederlandse Spoorwegen met de "Veluwe-lijn" begint. Als de televisie uitgaat, dan hoor ik ze weer. Dan lig ik 's avonds in bed en wacht op de laatste trein en val daarna gerust in slaap. Ik begrijp nu beter, waarom de mensen in de Betuwe zo protesteren. Het moet daar dus nu nòg stiller zijn. Dat alles hebben we te danken aan de actie, die indertijd door de toenmalige Dorpsraad is gestart om Ugchelen met een parabruit (spreek uit: para-bruwiet) stil te krijgen. Een parabruit is een betere naam voor een geluidscherm, want het is eigenlijk een antigeluidscherm. Net zoals een parasol tegen de zon en een paraplu tegen de regen een bescherming is, is een parabruit bescherming tegen lawaai. De stilte dus. Alle andere geluiden beginnen vorm te krijgen; om te beginnen de auto van de buren. Want je eigen auto hoor je niet, daar zit je in als de motor loopt. Alleen als hij door een ander wordt gereden, valt de herrie pas op. De vogeltjes in de kooi van de mensen twee blokken verderop; dat klinkt soms boven het nare geluid van de kraaien uit. Die maken immers ook lawaai en de hond, die |
alsmaar door blijft blaffen. Strengere normen gelden om het geluid uit Ugchelens Belang te weren. Er moet zelfs nog voor 75.000 gulden aan isolatie tegenaan gesmeten worden om de laatste decibellen van de bingo of "Boh Foi Toch" in de kiem te smoren. Het valt nu immers veel meer op! Zo worden we in Ugchelen een "rustgebied". Hier mag geen jager meer schieten; hij mag het rustgebied zelfs niet meer betreden. Het lijkt nu net, alsof ik niet blij ben met de parabruit, maar dat ben ik natuurlijk wel. Het is een heerlijk dorp geworden en ik wil de Dorpsraad feliciteren met hun initiatief. Dat hebben zo toch maar mooi gefikst. Alleen is de Dorpsraad ook erg stil geworden. Nu is er weliswaar geen para-bruit om de Dorpsraad, maar erg lawaaierig zijn ze ook niet. In ieder geval is het niet oorverdovend. Kom op mensen, nu we jullie duidelijker kunnen beluisteren dan voorheen, zijn jullie er nog? Kunnen we eens horen, wat er zoal is binnengekomen in het dorpsmeldpunt en kunnen wij eens vernemen, wat jullie met die gegevens hebben gedaan? Of hoort dit ook bij het rustgebied. Ik kan mij namelijk niet goed voorstellen, dat er niemand naar dat dorpsmeldpunt komt. Met een knipoog naar de Stichting Wisselwerk is het misschien wel goed zo en mooi zo, dat ik hierbij het eerste schot heb gegeven, waarbij het jachtseizoen in Ugchelen is geopend en komt er ook in ons dorp (nog) wat meer beweging. "Uwe Kijker" |
|
Deze tekst wordt elke veertien dagen met toestemming overgenomen uit het Ugchelense Kerk- en Nieuwsblad "DE BRON".
Copyright © 1996 - Uwe Kijker / DE BRON / Gert Woutersen |