  |
Om
 de Kei
|
Om de Kei nummer: 70. Uit De Bron van woensdag 18 december 1996, 33e jaargang nummer 22. | |
|
|
DOE-WEL. Er is een mooi gezegde in Nederland, wat zegt: doe wel en zie niet om. Hieruit begrijp ik, dat het op de achterliggende periode slaat. Je zegt namelijk vaak: "Is dat al zó lang geleden? Het is, alsof de tijd heeft stilgestaan. Vooruit kijkend, is het net, alsof het nog een hele poos duurt, als er iets moet gaan gebeuren. Je zegt gauw: "Oh, dat duurt nog zo lang". Maar voordat je het weet, is de gebeurtenis al weer achter de rug. Zulke gedachten heb ik nu altijd tegen het einde van het jaar. Het begint al, wanneer vóór sinterklaasdag de eerste kerstkaarten al binnenkomen. Eerst denk je, is het weer zover? Daarna begin je ook met het verzenden van de wensen, na eerst even afgewacht te hebben, of niet een of andere gever kerstkaarten als sinterklaascadeau heeft gegeven. Dan naar Van Baak om de voorraad kaarten en kerstzegels van vorig jaar aan te vullen. Gelukkig is de waarde van de kerstzegel gelijk gebleven en kunnen we dus de overgebleven zegels van vorig jaar weer gebruiken. Eindelijk hebben we na lang zoeken het doosje gevonden, waar de zegels en de kaarten in zitten. Wat is dat g eigenlijk, vorig jaar hadden we toch zo'n logische plaats bedacht en na een jaar weet je niet meer, waar dat was! Alweer een jaar verder en ouder. Wat is er allemaal gebeurd in die tijd? Eerst denk ik dan aan de prettige dingen. Met vakantie geweest; de kinderen kregen kinderen; het gaat |
goed met ze. Allemaal weer aan 't werk en gezond. Oh, ja en dan komt het andere: ziekten gehad, moeder is naar Randerode gegaan en Aart is gestorven. Bliksemsnel schieten al die gebeurtenissen in gedachten voorbij. Hoe was het aan het begin van dit jaar; welke verwachtingen had je en wat is er van uitgekomen? Het is voor ieder persoonlijk verschillend. Wèl geldt voor iedereen, dat men een bepaald verwachtingspatroon heeft met de daarbij behorende goede voornemens. Alleen de uitwerking is anders. Vaak klopt het helemaal niet. Het meest radicale is het moment, dat je onmachtig bent, ook maar iets aan de situatie te veranderen. Dan denk je gauw: was ik maar eerder begonnen, dan had ik het misschien nog wel af kunnen maken. Maar daar schiet je niets mee op. Het beste is gewoon opnieuw te beginnen, of, wanneer je al met iets bezig bent, dat met alle kracht probeert voort te zetten. Wat het dan ook is: je vrijwilligerswerk; twee dorpsraadvergaderingen in plaats van één; nòg een keer met vakantie (naar Canada met gastgezinnen?); de verbouwing afmaken of doorgaan met bouwen en om een kreet van de laatste tijd te gebruiken: ga-zo-maar-door. In ieder geval: doe wèl en zie niet om en begin meteen; wacht niet tot 1 januari. Ik wens u alvast een zeer gelukkig kerstfeest, een prettige jaarwisseling en een gezond 1997! "Uwe Kijker" |
|
Deze tekst wordt elke veertien dagen met toestemming overgenomen uit het Ugchelense Kerk- en Nieuwsblad "DE BRON".
Copyright © 1996 - Uwe Kijker / DE BRON / Gert Woutersen |