|
Om
de Kei
|
Om de Kei nummer: 89. Uit De Bron van woensdag 5 november 1997 - 34e jaargang nr. 19 |
GRUTTERPIER.. Laatst stond er een aardig artikel in de krant over Grutte Pier. Een Friese zeerover, die berucht was rond de Zuiderzee en je kon hem beter niet tegenkomen of liever tegenvaren. Hij zou zich in Kimswerd in Friesland hebben schuilgehouden en net als een sidderaal vanuit zijn schuilhoek zich op zijn prooi werpen, die min of meer toevallig passeerde. Want radar bestond er nog niet in die dagen. Een zware zeil-race in Friesland is genoemd naar deze Grutte Pier. Omdat een zekere Gerard Nijkerk als Ugchelenaar zou meedoen aan de Grutte Pier-race, werd dit alles gememoreerd. Zo'n verhaal werkt bij mij nogal op de verbeelding. Ik zie dan op de hoek van de Hasselo en de Doddendaal een fietsster, die met volle tassen uit de C1000 of de Komart komt. Zij gaat met de grutterswaren door Ugchelen en wordt belaagd door een groot, slangachtig persoon. Deze stort zich uit zijn schuilhoek bij het hondenpoepveldje op zijn niets vermoedende prooi en maakt haar de ingeslagen grutters- waren afhandig. Het slachtoffer weet zich uit de beklemmende overval te ontworstelen en begeeft zich spoorslags naar onze dorpsagent Gerrit om zich aldaar te beklagen over de aanval van de "grutterpier". Als de politieagent zich dan ter plekke gaat ori‰nteren, vindt hij echter niet meer dan enkele lege wikkels van lekkernijen en een opengewerkt kraslot van de C1000. Duidelijke aanwijzingen van de overval, maar geen verder spoor van de dader. Na jaren gaat dan de vereniging Ugchelens Belang een fiets-race organiseren; een soort alternatieve Ronde van Ugchelen en noemt die de Grutterpier-race. Ten eerste is er in |
Bouwhof-zuid nog niet zo'n dergelijk evenement en vervolgens is er nog steeds geld nodig voor de geluidwerende maatregelen aan het Buurthuis. Deze fiets-race wordt niet zomaar een wielerronde, maar een soort survival-race en dat stel ik me dan ongeveer als volgt voor. Het begint al bij de inschrijving: er moet een batig saldo tegenover staan, dus de inschrijvingspremie is flink aan de gepeperde kant. Verder mogen er niet meer dan vier deelnemers zijn per fiets, welke opgetuigd mag zijn met een touw van veertig meter lengte en een opblaasbare boot. Tevens mogen er aan de fiets niet meer dan vier pech-pakketten zitten en slechts ‚‚n fietspomp. Dan mag het evenement niet te vergelijken zijn met welke andere wedstrijd ook. Op het hondenpoep- veldje moeten ze een boze stier passeren. Het passeren kan dan met behulp van het touw, dat door mankracht aan de bomen ter weerszijden van het veldje is gespannen. Ook moeten ze de speelplaatsen van de scholen oversteken, die volgebouwd zijn met natuurlij- ke hindernissen, zoals modderpoelen met schrikdraad er omheen. De grootste handicap is bij de start; die moet plaats vinden vanaf het dak van het Lukas-ziekenhuis tijdens het begin van het bezoekuur. Dan is er namelijk geen mogelijkheid om met de lift te gaan, die stopt op elke verdieping. Dat werkt wellicht in het voordeel van Gerard Nijkerk, omdat hij als verpleegkundige aldaar toch misschien een snellere sluiproute kent. "Uwe Kijker" |
Deze tekst wordt elke veertien dagen met toestemming overgenomen uit het Ugchelense Kerk- en Nieuwsblad "DE BRON". Copyright © 1996 - Uwe Kijker / DE BRON / Gert Woutersen |