Ugchelen - Om de Kei "PREDIKAAT"

	Om de Kei
Om de Kei nummer: 126. Uit De Bron van woensdag 16 juni 1999, 36^e jaargang nummer 12.

PREDIKAAT.
Onlangs gaf de Apeldoornse Courant de locatie van de voormalige motorblokkensloperij van Brink het predikaat van "Het vuilste plekje van Apeldoorn". Voordat ik ooit mijn carrière als kroniekschrijver van de Bron was gestart, zijn er verscheidene publicaties over deze vervuilde plek van Ugchelen verschenen. Tot mijn grote verbazing lees ik nu in de krant, dat er geen cent overheidssubsidie in sanering van de bodem is gestoken.
Wel, dat lijkt mij in flagrante tegenstelling met het verhaal van 24 juli 1992(!) wat ik in mijn archief vond. De mensen aan de Dokter Piekemalaan en de Zuster Kleinstralaan zullen het nog wel weten, maar voor de nieuwkomers zal ik het geheugen wat opfrissen. Er was toen een heel gekrakeel over het bouwen van wat nu de Sprengenhof is. Dat moest op het voormalige terrein van de motorblokkensloper Brink gerealiseerd worden. Eerder kreeg mijnheer Brink zevenhonderd duizend gulden of misschien nog iets meer, om zijn bedrijf op te ruimen en te verhuizen naar Kampen. Mijnheer Brink kreeg nog eens zevenhonderd duizend gulden voor bodemsanering. Maar hij mocht het van de landsadvocaat alleen maar besteden aan het saneren van de grond. Wat is er daarna met het geld gebeurd? Gewoon niets? Mijn gedachte hierover is, dat een lachende mijnheer Brink achterover leunde om te zien, hoe door niets te doen het kapitaal zich vanzelf uitbreidde. Hij had immers de tijd mee; de grond werd steeds duurder, zeker in Ugchelen en beleggingen worden nog steeds door allerlei maatschappijen gepropageerd als een must. Met zoveel geld is niets gedaan?

Men kan mij veel wijs maken, maar moet ik dat geloven?
Volgens het bericht in de krant bedragen de kosten van de bodemsanering nu 1,2 miljoen gulden. Dat bedrag kan volgens mij toch gemakkelijk uit dat potje komen. Waar blijft de journalist, die dat eens tot de (smerige) bodem bij de landsadvocaat gaat uitzoeken? Als straks die tien huizen, ook al weer door een gunstige kering van het tij, verkocht worden tegen een bedrag, waar een armzalig miljoen voor bodemsanering gemakkelijk uit kan, hoe zit het dan met de eerder verstrekte overheidssubsidie? Welke landsadvocaat zou daarop letten? Geld stinkt niet, is een gezegde. Maar stinkend rijk worden is er ook één.
Waar het mij nu om gaat, is natuurlijk niet, dat een slimme vogel door een grondtransactie veel geld verdient. Dat gebeurde vroeger ook en tegenwoordig misschien wat vaker. Maar mijn grief gaat er naar uit, dat hiermede overheidsgeld is gemoeid en dat vind ik niet in de haak. Of was het krantenbericht misschien niet juist? Dan moet het op zijn minst gerectificeerd worden.
In deze bijna oncontroleerbare tijd verdwijnen er veel gelden van de overheid. Geld, waar we allemaal via de belastingen aan meebetalen verdwijnt in zakken, waarvoor ze niet zijn bestemd. Lees het verslag van de Centrale Rekenkamer er maar op na. Ik krijg het bruin vermoeden, dat zulks in Ugchelen ook het geval is. Dan hebben wij hier in ons dorp verdiend het recht veroverd het predikaat "Het vuilste plekje van Apeldoorn" te voeren.

"Uwe Kijker"

Deze tekst wordt elke veertien dagen met toestemming overgenomen uit het Ugchelense Kerk- en Nieuwsblad
"DE BRON".