Ugchelen - Om de Kei "BEVLIEGING"

	Om de Kei
Om de Kei nummer: 133. Uit De Bron van woensdag 3 november 1999, 36^e jaargang nummer 19.

BEVLIEGING.
Twee bevlogen mensen uit Ugchelen waren de afgelopen week aan het woord in de krant. Het was een beschrijving over mensen, die geen winstbejag of carrièremakerij op het netvlies hebben staan. Wim Pohlman, voorzitter van de Stichting Ugchelen voor Moldavië, spreekt over het sturen van levensmiddelen naar Moldavië en de ander, Kees Kommer, beschrijft de alledaagse gebeurtenissen in zijn leven. Beide zaken spreken mij erg aan. Niet zozeer het gehalte van het nieuws, wat hiermede uitgedragen wordt, maar het gewone ervan. Juist de alledaagse dingen, die iedereen meemaakt en die men normaliter niet opschrijft, kunnen later emoties teweeg brengen in de trant van: ja, in die tijd ging dat zo. De gewoonste zaken van het leven kunnen een norm zijn voor later. Neem nu eens de tijd, dat men in Ugchelen gewoon achterom liep; de deur stond daar "los" en de voordeur werd nooit anders gebruikt dan bij een begrafenis of een bruiloft. De fiets stond nooit op slot, dat was niet nodig. Wat is daar nu nog van over?
Onze wijkagent Bert Buitenhuis is bezig met inbraakpreventie en de kinderen leren op school, hoe ze hun fiets het beste kunnen beveiligen tegen diefstal.
Zo is de wijkagent met de kinderen aan de gang geweest in een serieus spel, waarin situaties van beroving en diefstal zijn opgenomen. Stelt u zich eens voor, dat u nietsvermoedend bij bakker Huttinga in de winkel op uw beurt staat te wachten en net op het moment, dat u aan de beurt bent, wordt er buiten plotseling

geroepen: "Houdt de dief!". U bedenkt zich geen moment en sprint naar buiten, want u ziet nog net de boef wegrennen, maar struikelt over uw eigen fiets. Dan blijkt, dat het een spelletje is geweest en u hinkt met uw zere benen gerustgesteld naar de bakkerswinkel terug. Daar blijkt, dat uw portemonnee is verdwenen, want die had u op de toonbank laten liggen. Dat lijkt me een erg teleurstellende ervaring. Omdat de bakker ook niet de eerste de beste is, mag u even naar de politie bellen, om de diefstal aan te geven. Op hun vraag, of misschien de wijkagent in de buurt is, moet u dan antwoorden, dat hij buiten staat om met kinderen alledaagse politiezaken na te spelen. Tenslotte buitengekomen, krijgt u van één van de kinderen een bon, omdat uw fiets verkeerd is geparkeerd en niet op slot staat. U mag van geluk spreken, dat u alleen maar een bon krijgt. Want uw fiets is immers niet gestolen? U krijgt nog eens de wind van voren, want wie is er nu zo stom om zijn portemonnee te laten liggen? Daarna krijgt u uw portemonnee weer, want de bakker zit ook in het complot.
Bij thuiskomst blijkt, dat uw enkel een lelijk gezwollen plek vertoont en helemaal blauw ziet. Tenslotte moet u erkennen, dat er meer blauw op straat is. Al is het alleen maar van uw enkel.
Het bovenstaande heb ik verzonnen, maar in het ongunstigste geval zou het toch zo kunnen lopen en dan is het geen bevlieging van:

"Uwe Kijker"

Deze tekst wordt elke veertien dagen met toestemming overgenomen uit het Ugchelense Kerk- en Nieuwsblad
"DE BRON".