|
Om
de Kei
|
Om de Kei nummer: 142. Uit De Bron van woensdag 22 maart 2000, 37e jaargang nummer 6. |
BORD. Binnenkort gaan we opnieuw onze Canadese veteranen laten zien, hoe wij niet alleen hen, maar alle bevrijders van toen willen gedenken. Daaraan zijn ook festiviteiten gekoppeld en wat feesten betreft kunnen we er hier in Ugchelen wat van. Het programma is keurig uitgewerkt en de medewerkers eraan zijn volop aan het repeteren, ieder op zijn eigen wijze. Het wordt een feest met zang, dans, muziek, optochten en versierde straten. Behalve dat Ugchelen reeds zijn volkslied heeft, hebben de Apeldoorners nu ook een eigen volkslied en is dat gemis nu opgeheven. Daarnaast wordt door het organiserende Ugchelense comité iedereen verzocht zijn straat of buurt straks een feestelijke aanblik te geven. Ik denk, als we het net zo doen, als vijf jaar geleden, dat Ugchelen er best mooi uit zal zien. We hebben het er erg druk mee; tot zover is alles in orde. Maar nu bedenk ik, dat er bij het optuigen van de straten een storende factor is geslopen in de vorm van een bordje. Nou ja, bordje, zeg maar rustig BORD. Men hoeft heus geen oplettende voorbijganger te zijn; men kan het bord nauwelijks negeren. Er staat met grote letters "Mortuarium ZCA" op. Behalve dat het in de tijd is besteld, toen er nog geen sprake van "Gelre-ziekenhuizen" was, hebben de besteller en de ontwerper zich kennelijk nooit afgevraagd, wat het effect van zo een bord zou zijn. Ik bedoel qua omvang en doelstelling ervan. Het is een schitterend bord, dat wel. Zo duidelijk leesbaar en men weet direct, welke richting men moet gaan. Tegelijk vind ik het een sinistere aanduiding. De gemeente, |
ik neem tenminste aan, dat deze de opdrachtgever is geweest, heeft deze nieuwe borden laten plaatsen met de aanduiding richting "Mortuarium" naar een mooi wijkje. Ja, ik weet ook wel, dat het niet de bedoeling is geweest, om het buurtje zo te noemen. Het is ter verduidelijking waar men moet zijn, als iemand is overleden, zodat men niet hoeft te zoeken. Maar eigenlijk vind ik het behalve, dat het een beetje bescheidener van omvang had gekund, ook overbodig. Als iemand het mortuarium wil vinden, is er immers toch geen sprake meer van haast? Stel u voor, u geeft een feestje, omdat u pas in Ugchelen bent komen wonen. Hoewel natuurlijk lang niet iedereen de mogelijkheid daartoe heeft, kunt u bijvoorbeeld gaan wonen in een van de mooiste gedeelten van Ugchelen, met de illustere naam "Dennenheuvel". Alle mensen, die u bij het feestje wilt uitnodigen schrijft u behalve de adreswijziging, tevens in een mooie veelkleurige routeaanduiding, hoe ze uw woning kunnen vinden. Als je dan familie, kennissen of vrienden een routebeschrijving wilt geven, hoe men het beste naar jouw nieuw betrokken huis kan komen, maakt u daarbij gebruik van de openbare aanwijsborden en andere markante voorwerpen langs de route, zoals de ANWB aanwijsborden. Er staat dan op de uitnodiging, dat men de bordjes Mortuarium moet volgen en bij het laatste bordje niet naar binnen, maar de andere kant op. Hoe vindt u dat? Het wordt er vast gezellig, denkt men dan met het lezen van zo'n routeaanduiding. "Uwe Kijker" |
Deze tekst wordt elke veertien dagen met toestemming overgenomen uit het Ugchelense Kerk- en Nieuwsblad "DE BRON". Copyright © 1996 - Uwe Kijker / DE BRON / Gert Woutersen |