Ugchelen - Om de Kei "TWEEWEG"

	Om de Kei
Om de Kei nummer: 154. Uit De Bron van woensdag 18 oktober 2000, 37^e jaargang nummer 18.

TWEEWEG.
Vorige keer schreef ik over het verschijnsel van het verdwijnen van horecagelegenheden in Ugchelen. Wat nu weer, zult u misschien zeggen. Wel, er gaat weer iets weg in Ugchelen. De geluidsmannen van Nieuwenhuis. Als er één activiteit is, waar men, òf de spreker wil laten horen, ik denk even aan de intocht van Sinterklaas, òf een achtergrondmuziekje, zoals bij een (straat) voetbaltoernooi, dan komt men bijna altijd Frans en zijn zoon Raymond tegen. Nu gaan ze weg van de Richtersweg, terwijl ze juist beeldbepalend werden door het werk, dat ze verrichten met hun markant aanwezige witte wagens, boordevol met allerlei technische frutsels. Al stond er dan wel: "Nieuwenhuis - Beeld en Geluid Apeldoorn" op, wij Ugchelenaren weten, dat ze vanuit de Richtersweg in Ugchelen opereren. Nu gaan ze niet zo'n eind uit de buurt, naar het Schumanpark, en het is alleen maar het bedrijf, maar toch, het Ugchelense gaat er een beetje af. Jammer voor Ugchelen, maar vanaf deze plek wens ik ze het allerbeste. Mede omdat ik weet, dat je bij Frans altijd even kan aankloppen met een vraag van: "Frans, kan je me even matsen met..." En dan kijkt hij je aan, en tien tegen één dat hij zegt: "O.K., maar dan moet ik die microfoon wel terug hebben vóór..., want dan moet ik daar of daar naar toe." Of je krijgt een goed advies, om het zo voordelig mogelijk te doen; hij heeft altijd nog wel iets liggen, een snoertje of een stekkertje, wat hij toch niet meer gebruikt. Vooral de Ugchelense instellingen

hebben al meerdere malen een beroep op hem mogen doen op de meest onmogelijke tijden en op de meest onmogelijke plekken. Ik denk bijvoorbeeld aan de happening met Kerstmis bij Het Leesten voor Moldavië of een herdenking in het Oranjepark. Daar mankeerde niets aan en het vergt toch heel wat voorbereiding. Ik weet ook, dat de betrokkenheid van de beide Nieuwenhuizens erg groot is, om het zo goed mogelijk uit te voeren, want zo'n happening valt of staat toch met een goede geluidsvoorziening. Het mag dan koud, of een beetje miezerig weer zijn, maar men verstaat tenminste, wat er gezegd of gezongen wordt.
Het lijkt wel een gratis advertentie, deze kolom, maar ja, je gaat toch ook niet elk jaar verhuizen? En ik hoop, dat de betrokkenheid met Ugchelen niet verloren gaat. Ik wens ze in ieder geval veel succes in hun nieuwe onderkomen.
Een ander, die weg is gegaan, maar gelukkig ook snel weer terugkeerde, was de 100-jarige Teuntje uit de Batenburg. Zij maakte twee rondjes boven de kei, wat daar enige opschudding heeft veroorzaakt, want de hele buurt stond natuurlijk op de uitkijk, om de krasse buurvrouw over te zien vliegen. Nu zien we wel eens meer een vliegtuigje boven Ugchelen cirkelen, maar deze keer was het heel bijzonder. De piloot liet het vliegtuigje als extra groet heen en weer waggelen, wat voor iemand, die voor de eerste keer een vlucht maakt, een hele sensatie is.
Maar ze heeft dubbel en dwars genoten van het uitstapje!

"Uwe Kijker"

Deze tekst wordt elke veertien dagen met toestemming overgenomen uit het Ugchelense Kerk- en Nieuwsblad
"DE BRON".