Ugchelen - Om de Kei "PAALWONING"

	Om de Kei
Om de Kei nummer: 164. Uit De Bron van woensdag 28 maart 2001, 38^e jaargang nummer 6.

PAALWONING.
Kabouter Spillebeen loopt treurig door Ugchelen. Hij heeft zijn winterverblijf bij de beek aan de Molecatenlaan moeten verlaten wegens bouwrijp maken van de grond en moet nu een ander onderkomen zien te vinden. Zo komt hij op een gegeven moment bij de Kei en daar valt zijn oog op een bord met "Te Koop". Dat brengt hem op een idee. Als hij nu eens die oude brandweerkazerne gaat kopen? Dan hoeft hij niet meer te zoeken in het bos naar paddestoelen, die worden steeds schaarser en in het naastgelegen bosje kan hij rustig paddestoelen kweken om op te zitten. In iets opgewekter stemming begeeft hij zich naar de "ERA" makelaar, zoals op het bord staat aangegeven. Daar aangekomen, klimt hij op de toonbank en maakt hij zijn plannen bekend. De makelaar kijkt wel vreemd op, want een kabouter heeft hij nog nooit in zijn zaak gehad, al is dat wel een wens uit zijn jeugd. Toen hij klein was en zijn speelgoed moest opruimen, werd er gezegd, dat de kaboutertjes het niet voor hem deden. Hij laat de kleine man zijn woord doen en vraagt, of hij wel zoveel geld heeft. Daarop doet deze zijn puntmuts af en tovert een flink portie blinkend goud uit de hoed, dat hij in de loop der jaren heeft verzameld. "Dan hebben we geen probleem" zegt de makelaar en zet zich achter zijn computer en gaat de gegevens van kabouter Spillebeen invullen. Bij de opgave van zijn adres heeft hij echter meteen al een probleem, want Spillebeen heeft geen vaste woon- of verblijfplaats. Spillebeen meent te kunnen bewijzen, dat hij al twee eeuwen in Ugchelen verblijft en

dat is veel langer dan alle andere Ugchelenaren "Maar zonder Sofi-nummer", strubbelt de makelaar tegen, "Kunt u het nog niet kopen; eerst moet u zich bijvoorbeeld laten inschrijven in een asielcentrum."
Spillebeen verwerpt dit, omdat hij dan onmiddellijk wordt uitgewezen naar zijn laatste adres en dat adres is verdwenen door de ongebreidelde bouwactiviteiten, die in Ugchelen plaats vinden. De makelaar vraagt de kabouter wat deze ermee gaat doen als hij het pand kan kopen.
"Dat zal ik u vertellen. Beneden is een drive-in voor mijn auto. Boven laat ik een keurige ronde woning bouwen met een rood dak met witte stippen en de buitenmuren laat ik witten. Ik zie het al helemaal voor mij; de woning kan heel ruim worden. Het onderste gedeelte gebruik ik alleen maar om mijn auto te stallen en om een trap naar de bovenverdieping te hebben. Ik denk aan het idee van een paalwoning, zoals ze die in Rotterdam ook hebben, maar dan in de vorm van een paddestoel. De welstandscommissie van Apeldoorn laat meer vrijheid toe in bouwvormen en zal geen bezwaar maken. Daarbij komt, dat een paddestoel in Ugchelen helemaal niet misstaat. Dan is er een grote blikopener aan het ene eind, een grote telefoon aan het andere eind en een grote paddestoel ergens tussenin."
Kabouter Spillebeen zweeg. De makelaar verzuchtte: "Wat zullen ze bij de gemeente zeggen als ik een aanvraag indien voor een wijziging in het bestemmingsplan voor een paalwoning van een kabouter."

"Uwe Kijker"

Deze tekst wordt elke veertien dagen met toestemming overgenomen uit het Ugchelense Kerk- en Nieuwsblad
"DE BRON".