Ugchelen - Om de Kei "KINDERTEHUIS"

	Om de Kei
Om de Kei nummer: 165. Uit De Bron van woensdag 11 april 2001, 38^e jaargang nummer 7.

KINDERTEHUIS.
Soms zijn er gedachten, waarvan ik weet, dat ze niet reëel zijn, maar toch zijn ze er. Ik denk, dat het bij iedereen voorkomt. Ik zal een voorbeeld geven, van wat ik bedoel.
In Ugchelen is veel te doen geweest voor een kindertehuis in Moldavië. Niet alleen in Ugchelen hoor, wel in heel Apeldoorn zijn er talloze vrijwilligers heel druk mee. Denkt u maar eens aan het geweldige kerstspel in Het Leesten waarvoor bedrijven, scholen, kerken en andere, al of niet toevallig elkaar kennende mensen, een prachtig schouwspel tot een traditie proberen te maken. De opbrengsten zijn dan onder andere voor een kindertehuis in Moldavië.
De mensen van daar zijn een kijkje wezen nemen in Apeldoorn en ze zijn ook in Ugchelen op bezoek geweest. Ze kijken hun ogen uit naar de omstandigheden, waarin wij verkeren.
Maar nu komt het. Ik lees een verslag in de krant over de situatie, waarin het kindertehuis "De Kubus" verkeert. Er staat ook een foto bij en ik dacht toch werkelijk, dat het over een kindertehuis in Moldavië ging! Grappig, dat ze het tehuis net zo genoemd hebben als het huis aan de Hoenderloseweg, ging er door me heen. Toen ben ik het goed gaan lezen en wat blijkt, het is het huis aan de Hoenderloseweg! Niet te geloven, dat het kindertehuis Caesarea, door een weldoener meer dan 75 jaar geleden gesticht, er als een noodlijdend en vervallen gebouw uit is komen te zien. Net als in Moldavië komen de plafonds naar beneden en lekt het overal. Daar hebben we geen

geld meer voor. Er zou aan de Deventerstraat nieuwbouw gepleegd worden, maar tot zolang moet je toch de boel onderhouden? Of wordt het daarna gesloopt? Dat zal toch niet waar zijn, hè? Er wordt al zoveel gesloopt in Ugchelen. Het laten slopen is natuurlijk wel een slimme poging om de stad uit te breiden naar het gebied aan de andere kant van de A1. Er is niet veel fantasie voor nodig om op de sloopplek te beginnen met een paar huizen en dan later weer een paar huizen er dicht bij en zo verder. Er ontstaat dan successievelijk een nieuwe stadswijk, waarvan de provincie niet meer kan zeggen, dat het bij het Veluwse natuurgebied behoort, want er staan toch immers al huizen. Het gaat net zo stiekem als in "Het Groene Hart", daar worden ook alle stukjes van afgeknabbeld, die de steden maar bij elkaar kunnen sprokkelen. Het "Groene Hart" van Apeldoorn schuift op; ook aan de Ugchelense kant! Als alle groene stukjes van Ugchelen zijn volgestouwd met woningen kan men immers alleen nog het bos in. Ook met bouwen. Het gebouw van "De Kubus" is immers een vervallen gebouw, dat plaats maakt voor nieuwe, mooie, maar zeker ook dure villa's. De teneur van dit verhaal is misschien een beetje wrang, maar dat komt omdat ik niet begrijp, waarom nieuwbouw zo lang moet duren. Dat zou zijn, omdat zoveel instanties zich daarmee moeten bemoeien, zoals ook in hetzelfde bericht wordt verhaald.

"Uwe Kijker"

Deze tekst wordt elke veertien dagen met toestemming overgenomen uit het Ugchelense Kerk- en Nieuwsblad
"DE BRON".