  |
Om
 de Kei
|
Om de Kei nummer: 170. Uit De Bron van woensdag 20 juni 2001, 38e jaargang nummer 12. | |
|
|
KUNSTBESCHERMER. Het is u wellicht bekend, dat een Mecenas een kunstbeschermer is. Een Mecenas komt niet zoveel voor, tenminste, wanneer men zich beperkt tot kunst, wat onder kunst in het algemeen wordt verstaan. Kunst kan echter veel veelzijdiger worden begrepen. Iemand verstaat de kunst van het liegen of de kunst van het verzamelen. Ieder, die op zijn manier erg gespecialiseerd is, kan een kunstenaar op dat gebied zijn. Ook de kunst van het leiden van een club bijvoorbeeld. Die noemen we soms een duivelskunstenaar of soms wel duvelstoejager. Zulke mensen zijn onbetaalbaar en zetten zich geheel vrijwillig in voor de rol, die zij min of meer bij toeval toebedeeld hebben gekregen. Albatross, "onze" Ugchelense voetbalclub, heeft weer eens een kampioenschap behaald. Dat hebben we in Ugchelen kunnen horen. Onder luid gejuich en met donderende knallen werd de versierde wagen met de voetballers door het Ugchelense gereden. Tijdens de kampioensreceptie mocht de algemene en stuwende vrijwilliger Willem Wensink een koninklijke onderscheiding voor zijn werk ontvangen. Willem, (ik mag toch wel Willem zeggen, hè?) is een typisch voorbeeld van een all-round vrijwilliger en dat begon bij Willem al zo'n 30 jaar geleden. Heel subtiel, je groeit op, er is een club in de buurt en als je gevraagd wordt om een karweitje voor de club te doen, zeg je ja. Van het één komt het ander en soms word je voorzitter van de vereniging. Als je behalve van voetballen houdt, ook nog muzikaal bent, ben je zo penningmeester, ledenadministrateur van die club of redacteur van het cluborgaan. Dan |
groei je van Mecenas naar duizendpoot. We kunnen rustig zeggen, dat onze samenleving, dus niet alleen de Ugchelense, loopt op zulke "gouden" duizendpoten. Er zijn er teveel om op te noemen en ik ken heel wat mensen in mijn omgeving, die allerlei werkzaamheden op vrijwillige basis doen. Maar er is toch iets, wat mij verontrust en dat is het verminderende aantal jongeren in dit vrijwilligerslegioen. Ik weet wel, dat de "grijze koppen" meer tijd hebben dan de jongeren, maar naar mijn oordeel heeft men tegenwoordig "te weinig tijd". Terwijl de samenleving graag wel de vruchten wil blijven plukken. Gelukkig trekken scholen nog steeds mensen aan voor de vrijwillige leesmoeders, de oversteekouders, de overblijfmoeders en de schoolkrantmoeders, maar toch blijft dit werk vaak steken bij de enkeling, de duizendpoot, de Mecenas. Moet u maar eens zien, als er op een jaarvergadering iemand wordt gevraagd voor een kascommissie. Welk een moeite men moet doen om bij de in hun schulp gekropen toehoorders toch nog iemand te vinden om maar één keer per jaar de kas te willen controleren. De voorzitter, die voor de vereniging direct vrijwilligers weet te vinden voor de ophanden karweitjes, dat is de echte Mecenas! Vaak zijn het toch weer dezelfde personen, die andere taken ook doen en bij gebrek aan belangstelling, zich dan weer aanmelden. Zo rol je in dertig jaar van de ene functie in de andere en ontwikkelt men zich tot de Mecenas van Albatross. Waarvan acte en proficiat! "Uwe Kijker" |
|
Deze tekst wordt elke veertien dagen met toestemming overgenomen uit het Ugchelense Kerk- en Nieuwsblad "DE BRON".
Copyright © 1996 - Uwe Kijker / DE BRON / Gert Woutersen |