3

Apeldoorn staat in april en mei in het teken van de viering van 60 jaar bevrijding. Binnen de gemeente Apeldoorn worden volop voorbereidingen getroffen om op een feestelijke manier stil te staan bij de bevrijding en het einde van de Tweede Wereldoorlog. Het hoogtepunt van het programma is het Nationaal defilé van veteranen op 8 mei. Aan dit defilé zullen ongeveer 1.500 veteranen deelnemen uit onder andere Canada, Amerika, Polen en Engeland. 

In de dorpen is men ook zeer actief en worden er talloze evenementen georganiseerd die Apeldoorners moeten doen beseffen dat zij al 60 jaar in vrijheid leven. Ik waardeer deze initiatieven ten zeerste. 

Zo ook in Ugchelen. 
Voor u ligt de bevrijdingskrant Ugchelen. Evenals in 1990, 1995 en 2000 brengt Ugchelen een herdenkingskrant uit en wordt er wederom een feest- en herdenkingsweek georganiseerd, deze keer met als thema 'Ik hou van Holland'. Een speciale commissie van de Vereniging Ugchelens Belang is volop bezig met de organisatie van de feestweek die start op vrijdag 29 april met het ontsteken van de bevrijdingsvlam bij De Kei. In de dagen erna vindt er voor jong en oud een groot scala aan evenementen plaats en wordt het dorpshuis omgedoopt tot Maple Leaf Club Ugchelen. 

Ik dank het bestuur en alle vrijwilligers voor hun inzet en enthousiasme om de feest- en herdenkingsweek in Ugchelen tot een groot succes te maken. 

Van harte wens ik de inwoners van Ugchelen en de Canadese gasten een goede week toe. 

Apeldoorn, april 2005
mr. G.J. de Graaf
burgemeester van Apeldoorn

Voor het bestuur van de vereniging Ugchelens Belang aanleiding om nog één keer "groot uit te pakken". In 1985 gestart met het organiseren van een week van herdenken, gedenken en feestvieren. Daarna is dit gebeuren herhaald in 1990, 1995 en 2000 en nu dus voor de vijfde keer. Negen dagen lang zal Ugchelen bol staan van de activiteiten. 
Het thema dat wij aan deze week willen meegeven luidt: "Ik hou van Holland". Nu na 60 jaar bevrijding is dit een prachtig thema, dat bedacht is door een lid van de revuecommissie. Wij zijn verheugd dat wij het thema dat geprogrammeerd stond voor de Revue als thema gedurende deze hele week mogen hanteren. 
Op de middenpagina's van deze krant vindt u een uitgebreid overzicht van alle activiteiten gedurende deze week. Het zal niet alleen een week van feestvieren en vrolijk zijn worden maar ook een week van bezinning en gedenken, opdat wij niet vergeten wat onze bevrijders 60 jaar geleden voor ons hebben gedaan. 
Soms beangstigt het je als je ziet hoe er met vrijheid wordt omgegaan. Daarom is het goed om momenten als deze aan te grijpen om stil te staan bij al die soldaten van allerlei nationaliteiten die de vrede in West-Europa hebben gebracht. 
Wij hopen dat het een fantastische week zal worden met veel mooi weer en als het kan een oranje zonnetje. Ook wil ik hierbij alle vrijwilligers die zich al maanden en sommige zelfs al langer dan een jaar ingezet hebben om deze week te kunnen realiseren van harte danken. Want zonder die tientallen vrijwilligers hadden wij niet een dergelijke prachtige week kunnen organiseren. 
Ook wil ik al onze buitenlandse gasten een prachtig en gedenkwaardig verblijf in ons dorp toe wensen. 

Namens het bestuur van de vereniging Ugchelens Beland, 

Wim Schut, voorzitter

During the months of April and May 2005, Apeldoorn will be celebrating its 60th Year Anniversary of the liberation. Within the city of Apeldoorn, preparations are in full motion in order to honour the liberation and the end of World War II. The highlight of the programme will be the National Salute for veterans that will take place on May 8th. There will be approximately 1,500 veterans participating from many countries including Canada, America, Poland and England. 

In the surrounding villages many people are busy setting up a countless number of events to help Apeldoorn acknowledge that it has lived for the past 60 years in freedom. I highly value these initiatives. 

Thus also in Ugchelen 
Before you lies the Liberation Newspaper Ugchelen ( "Bevrijdingskrant Ugchelen"). Just as in the years1990, 1995 and 2000, Ugchelen has produced a commemoration newspaper and there is once more a week of festivities being organised, this time with the theme of: "I love Holland". A special Commission from the Society Ugchelens Belang is thoroughly busy with the organization of the festivities that will begin on Friday, 29 April with the lighting of the liberation flame at De Kei. In the days that follow, a large scale of events will take place for both young and old and the village clubhouse will be transformed into the Canadian Club Ugchelen. 

I express my sincerest thanks to the Board and the many volunteers for their contributions and enthusiasm towards ensuring a successful week in Ugchelen. 

I send my best wishes to the residents of Ugchelen and their Canadian guests for a enjoyable and prosperous week. 

Apeldoorn, April 2005 

Mr G.J. de Graaf 
Mayor of Apeldoorn

Door Peter Otterloo. 

Het is oktober 2004. Op verschillende plekken in Ugchelen rinkelt de telefoon. Ook bij mij. ''Met Ali van den Hul'', hoor ik aan de andere kant. ''Hoe gaat het?'', klinkt het opgewekt. ''Vermaak je je nog een beetje?'' Ja, met mij gaat het best. Een beetje druk misschien, maar ach daar komen we wel door. Gek, maar ik voel onmiddellijk nattigheid. Ali is een actieve vrouw. Staat snel klaar als haar iets wordt gevraagd en zit bovendien altijd boordevol ideeën. Leuk dat ze belt, maar er zit ongetwijfeld een addertje onder het gras. Mijn intuïtie laat me inderdaad niet in de steek. Ali heeft een verzoek! 

''We willen weer een bevrijdingskrant gaan maken in Ugchelen'', vertelt ze enthousiast. Zo da's mooi. Maar wat heb ik daar mee te maken? De aap komt al snel uit de mouw. Er zijn schrijvers nodig die het blad kunnen vullen. Een krant zonder verhalen is inderdaad als een piano zonder toetsen. Een timmerman kent dat gevoel als er geklust moet worden bij een bekende, een monteur kan moeilijk 'nee' zeggen als de auto van zijn beste vriend het niet doet. Zo gaat het in driedubbel opzicht bij schrijvers. Dan ben je heel snel de pineut. De onvermijdelijke vraag van Ali is dan ook: ''Wil jij daar bij helpen?'' Zie je wel, daar heb je gelazer al. Wat moet ik zeggen? 

Ali is altijd de vriendelijkheid zelve. Maakt zich druk in en voor het dorp. Doet veel voor oudere mensen. Het is moeilijk om haar af te poeieren met een 'nee'. Bovendien zo'n Bevrijdingskrant wordt graag gelezen in het dorp. En eigenlijk streelt ze mijn ego ook door aan mij te denken. Razendsnel gaan mijn gedachten. 'Nee' zeggen is onvriendelijk en bovendien moet een mens zich inzetten voor de gemeenschap. Althans, dat is mijn opvatting. Anderzijds, ik heb al zo veel te doen. Het blad De Bron, de Vereniging Oud Apeldoorn, noem maar op. Mijn kop loopt soms om. Maar voor ik het weet heb ik het al gezegd: ''Da's goed''. En tegelijkertijd realiseer ik me met dodelijke zekerheid: ik kan niet meer terug. Wie a zegt, moet b zeggen. Waar ben ik aan begonnen? ,,Dank je wel, Peter'', zegt Ali. Zij is in ieder geval blij en gooit snel de telefoon op de haak. Op naar het volgende slachtoffer.

Verbijsterd blijf ik achter. Veel tijd om na te denken is er echter niet. Er moeten onderwerpen komen, mensen moeten worden getraceerd, afspraken 

moeten worden gemaakt. We overleggen op een goede avond bij Ali thuis. Wilma van Wijk, Evert de Bar, Aaldert Kersen, Jan van Middendorp en Ali zelf, die direct wordt gebombardeerd tot coördinator. We schrijven ons daarna blauw, vergaderen ons suf, overleggen eindeloos en drinken uit de fles van Ali het Ugchelens Keitje waardoor het ook nog eens verdraaid gezellig wordt. En dan blijkt dat het team elkaar goed verstaat, dat de afspraken worden nagekomen en dat fotograaf Chris Severijnen niet te beroerd is om hier en daar wat te flitsen. Ook hij zegt nooit 'nee'. 

De klus is uiteindelijk geklaard. Zonder al te veel pijn en moeite. Met een lach en zonder traan. Iedereen is trots op het resultaat, ook in commercieel opzicht. De adverteerders lieten zich weer van de goede kant zien.. Het motto van Ugchelens Belang (Met vereende hand, brengt men veel tot stand) bleek weer eens een perfecte uitwerking te hebben. Maar een volgende keer zeg ik toch maar eens nee…